شعر در مورد بزرگی

شعر در مورد بزرگی انسان ,شعر درباره بزرگی انسان,شعر در مورد بزرگی,شعر در مورد بزرگی خدا,شعر در مورد بزرگی خداوند,شعر در مورد بزرگی پدر,شعر در مورد بزرگی ایران,شعری از فردوسی در مورد بزرگی و عظمت,شعر درباره بزرگی,شعر درباره بزرگی خدا,شعر درباره بزرگی ایران,شعری در مورد بزرگی خدا,شعر در باره بزرگی خدا,شعری در مورد عظمت و بزرگی ایران از فردوسی,شعری درباره بزرگی ایران از فردوسی,شعری درمورد بزرگی ایران از فردوسی,شعر در مورد عظمت و بزرگی ایران از,شعری از فردوسی در مورد بزرگی ایران,شعر درباره بزرگی ایران از فردوسی,شعر فردوسی در مورد عظمت بزرگی ایران,شعری از فردوسی در باره بزرگی ایران,شعری از فردوسی در مورد بزرگی و عظمت ایران,شعر از فردوسی در مورد بزرگی و عظمت ایران,شعری از فردوسی در باره بزرگی و عظمت ایران,شعری از فردوسی درباره بزرگی و عظمت ایران,شعری از فردوسی درباره ی بزرگی و عظمت ایران,شعر از فردوسی درباره بزرگی و عظمت ایران,شعری از سعدی در مورد عظمت و بزرگی ایران,شعری کوتاه از فردوسی در مورد عظمت و بزرگی ایران,شعر درباره ی بزرگی خدا,شعر درباره عظمت و بزرگی ایران فردوسی,شعری درباره عظمت و بزرگی ایران از فردوسی,شعر فردوسی درباره بزرگی ایران,شعر درباره عظمت و بزرگی ایران,شعر فردوسی درباره بزرگی وعظمت ایران,شعر بزرگی خدا,شعر بزرگی خداوند,شعر درباره بزرگی خدا,شعر در مورد بزرگی خدا,شعر در وصف بزرگی خدا,شعر درباره ی بزرگی خدا,شعر کوتاه دروصف بزرگی خدا,شعر بزرگی,شعر بزرگی پدر,شعر بزرگی انسان,شعر بزرگی ایران,شعر بزرگی,شعر درباره بزرگی,شعر اندوه بزرگیست,شعر در مورد بزرگی پدر,شعر در وصف بزرگی پدر,شعر در مورد بزرگی انسان,شعر درباره بزرگی انسان,شعر در مورد بزرگی خداوند,شعر درباره بزرگی ایران,شعری درباره بزرگی ایران از فردوسی,شعر فردوسی بزرگی ایران,شعر درباره بزرگی ایران از فردوسی,شعر فردوسی درباره بزرگی ایران,شعر در مورد بزرگی ایران,شعر فردوسی عظمت و بزرگی ایران,شعر در مورد بزرگی,شعر اندوه بزرگیست زمانی که نباشی

در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد بزرگی برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید

در بزرگی و سروری محمود

وز بزرگی و بخت برخوردار

شعر در مورد بزرگی انسان

کرا بزرگی و نعمت زاین و آن بودی

ورا بزرگی و نعمت ز آل سامان بود

شعر درباره بزرگی انسان

برقامت بزرگی او اطلس فلک می زیبد

ار بزرگی او تن دران دهد

شعر در مورد بزرگی

اگر کریم بزرگی کند به جای خودست

ز چرخ سفله بزرگی نمی توان برداشت

شعر در مورد بزرگی خدا

بدان بزرگی جنگ و بدان بزرگی فتح

بکرد وشیر بکشت اینت قدرت و امکان

شعر در مورد بزرگی خداوند

به بزرگی جواب این فتوی

بکند چون به فضل برخواند

شعر در مورد بزرگی پدر

ای بزرگی که رای روشن تو

همه کار صواب فرماید

شعر در مورد بزرگی ایران

کار از روی بزرگی و شرف

کارفرمای فلک را فرمای

شعری از فردوسی در مورد بزرگی و عظمت

عاقل از کار بزرگی طلبید

تکیه بر بیهده گفتار نداشت

شعر درباره بزرگی

جهان افروزی از اخگر نیاید

بزرگی خردسالان را نشاید

شعر درباره بزرگی خدا

همیشه دختر امروز، مادر فرداست

ز مادرست میسر، بزرگی پسران

شعر درباره بزرگی ایران

سپهری است بی آفتاب درخشان

بزرگی که دست سخایی ندارد

شعری در مورد بزرگی خدا

در حضرت حق ستوده درویشانند

در صدر بزرگی همه بیخویشانند

شعر در باره بزرگی خدا

زاهدان کوسه را ساز بزرگی ناقص است

ریش هم میباید اینجا درخورد ستارها

شعری در مورد عظمت و بزرگی ایران از فردوسی

زانقلاب حوادث بزرگی ایمن نیست

بطبع کوه اثر افزون تر است زلزله را

شعری درباره بزرگی ایران از فردوسی

از چه پرواز بزرگی نفروشد زاهد

ریش بر تافته کم نیست بز اخفش را

شعری درمورد بزرگی ایران از فردوسی

همچو دریا (بیدل) از موج بزرگی دم زدن

پشت دست خود بدندان ندامت کندن است

شعر در مورد عظمت و بزرگی ایران از

میکشد بیمغز رنج از دستگاه اعتبار

جز خم و پیچ از بزرگی حاصل دستار نیست

شعری از فردوسی در مورد بزرگی ایران

زحال زاهد آگه نیستم لیک اینقدر دانم

که در عرض بزرگی ریش و دستار اینچنین باید

شعر درباره بزرگی ایران از فردوسی

زاهد خیال جبه و دستار واگذار

اینها بزرگی سر کوچک نمیشود

شعر فردوسی در مورد عظمت بزرگی ایران

از تجمل سفله را ساز بزرگی مشکلست

خاک از سامان بالیدن نگردد آسمان

شعری از فردوسی در باره بزرگی ایران

ای واقف بزرگی آوارگی مبارک

منزل نماند هر جا بستند بار طفلی

شعری از فردوسی در مورد بزرگی و عظمت ایران

نظر کردن به درویشان منافی بزرگی نیست

سلیمان با چنان حشمت نظرها بود با مورش

شعر از فردوسی در مورد بزرگی و عظمت ایران

در شاهراه جاه و بزرگی خطر بسیست

آن به کز این گریوه سبکبار بگذری

شعری از فردوسی در باره بزرگی و عظمت ایران

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف

مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

شعری از فردوسی درباره بزرگی و عظمت ایران

در بزرگی کی روا باشد که تشریفات را

از فرشته بازگیری آنگهی بخشی به دیو

شعری از فردوسی درباره ی بزرگی و عظمت ایران

بزرگی را که پاس خوشه چین نیست

بسوزد برق آفت، خرمنش را

شعر از فردوسی درباره بزرگی و عظمت ایران

گرم به گوشه چشمی شکسته وار ببینی

فلک شوم به بزرگی و مشتری به سعادت

شعری از سعدی در مورد عظمت و بزرگی ایران

پرده بردار که بیگانه خود این روی نبیند

تو بزرگی و در آیینه کوچک ننمایی

شعری کوتاه از فردوسی در مورد عظمت و بزرگی ایران

آن بزرگی که ز بس فضل و کریمی نگذاشت

در مزاج فضلا از کرم خود اربی

شعر درباره ی بزرگی خدا

به خاتمی که فرستاد شاه زنده شدی

بلی بزرگی و حکم روان چنین باید

شعر درباره عظمت و بزرگی ایران فردوسی

ما فرش بزرگی به جهان باز کشیدیم

صد گونه شراب از کف اقبال چشیدیم

شعری درباره عظمت و بزرگی ایران از فردوسی

در قلزم اگر بنگرد از دیده همت

از روی بزرگی نشمارد به غدیرش

شعر فردوسی درباره بزرگی ایران

در عالم جان و خرد آثار بزرگی

چون گوهر خورشید جهانتاب مبین باد

شعر درباره عظمت و بزرگی ایران

صبر است کیمیای بزرگی ها

نستود هیچ دانا صفرا را

شعر فردوسی درباره بزرگی وعظمت ایران

علم است کیمیای بزرگی ها

شکر کندت اگر همه هپیونی

شعر بزرگی خدا

سربلندان خرابات مغان کوچک دلند

با بزرگی خم به سر جا می دهد پیمانه را

شعر بزرگی خداوند

سبکروحانه سر کن در بزرگی با فرودستان

که از ابروی موج خود بود محراب دریا را

شعر درباره بزرگی خدا

در چشم ما بزرگی دونان بود حقیر

هر چند ذره در نظر ما حقیر نیست

شعر در مورد بزرگی خدا

تاج سر بزرگی است دلجویی ضعیفان

دریای پاک گوهر همکاسه حباب است

شعر در وصف بزرگی خدا

به زور عجز، تمکین بزرگی برنمی آید

به اندک ناله ای فریاد از کوه گران خیزد

شعر درباره ی بزرگی خدا

سیر چشمی و بزرگی نشود با هم جمع

مور بی پای ملخ پیش سلیمان نشود

شعر کوتاه دروصف بزرگی خدا

آن خسروان که روز بزرگی کنند خرج

چون شب شود گدای در خانه تواند

شعر بزرگی

لاف بزرگی از تو پسندیده است اگر

بر یکدگر ترا دهن گور نشکند

شعر بزرگی پدر

شود تخته مشق هر خاروخس را

چو دریا بزرگی که لنگر ندارد

شعر بزرگی انسان

محیطی است کز گوهرش نیست لنگر

بزرگی که حرفش نسنجیده باشد

شعر بزرگی ایران

از بزرگی برخورد یارب محیط

می ستاند موم وعنبر می دهد

شعر بزرگی

دولت از دست دعا دارد حصار عافیت

در بزرگی غافل از دریوزه دلها مشو

شعر درباره بزرگی

به درگه تو بزرگی نمی رسد به کسی

که سنگسار ابابیل گشت فیل از تو

شعر اندوه بزرگیست

مدار خویش بزرگی که بر شراب نهاد

بنای دولت خود را به روی آب نهاد

شعر در مورد بزرگی پدر

غافل ز سیر عالم انوار مانده ای

در عقده بزرگی دستار مانده ای

شعر در وصف بزرگی پدر

با بزرگی در دل هر ذره از کوچکدلی

حسن عالمگیر خود را ساخت مضمر آفتاب

شعر در مورد بزرگی انسان

بزرگ جهان و جهان بزرگی

سر سروران جهان میر میران

شعر درباره بزرگی انسان

آری چنین کنند کریمان که شاه کرد

سوی رهی بچشم بزرگی نگاه کرد

شعر در مورد بزرگی خداوند

تو با کمال بزرگی و احتشام ندانم

که در درون دل تنگ من چگونه نشستی؟

شعر درباره بزرگی ایران

تو خرمن جمالی، من خوشه چین مسکین

تو خواجه بزرگی، من بنده کمینم

شعری درباره بزرگی ایران از فردوسی

فرموده خدا بزرگی آیین من است

تمکین شهان ز فر تمکین من است

شعر فردوسی بزرگی ایران

شاهانه رخش راندن آن خردسال بین

در خردی آن بزرگی و جاه و جلال بین

شعر درباره بزرگی ایران از فردوسی

مادر دهر چو زادش به بزرگی و بهی

برخیا زاده آصف لقب اقرار نمود

شعر فردوسی درباره بزرگی ایران

یگانه صانع خیاط خانه تقدیر

بریده بر قد او خلعت بزرگی و شان

شعر در مورد بزرگی ایران

اصل قانون بزرگی میرزا سلمان که هست

بینوایان را ز کوچک پروری ها دلنواز

شعر فردوسی عظمت و بزرگی ایران

ای شهریار ذیشان کز غایت بزرگی

شان تو بی نیاز است از مدح خوانی من

شعر در مورد بزرگی

ور طلب میکنی بزرگی و جاه

عقل با خویش یار باید کرد

شعر اندوه بزرگیست زمانی که نباشی

عزیزی بخشد آن کس را که خواری ست

بزرگی بخشد آن را که حقیریست

شعر در مورد بزرگی انسان

مثال جان بزرگی نهان به جسم جهان

مثال احمد مرسل میان گبر و جهود

شعر درباره بزرگی انسان

بزرگی از شه ارواح شمس تبریزست

وجودها پی این کبریا صغار کنید

شعر در مورد بزرگی

در بیان آرم نیایی ور نهان دارم بتر

درنگنجی از بزرگی در جهان و در نهان

شعر در مورد بزرگی خدا

بدبخت و گران جانی کو بخت از او جوید

دربند بزرگی شد می سوزد چون خرده

شعر در مورد بزرگی خداوند

صدری و بزرگی و زرت هست ولیک

انصاف بده که سخت مادر غری

شعر در مورد بزرگی پدر

تو پیش رو این رمه ی بزرگی

جان و دل من زین رمه رمان است

شعر در مورد بزرگی ایران

اگر سگ به محرابی اندر شود

مر آن را بزرگی سگ نشمریم

شعری از فردوسی در مورد بزرگی و عظمت

چیست بزرگی؟ همه دنیا و دین

جز که مرو را نشد این هر دو تام

شعر در مورد بزرگی